Traduction Français en bas / Please scroll down for English + links.
DCA (dichlooracetaat) kwam in het nieuws in 2007 toen in de Universiteit van Alberta in Edmonton-Canada door Dr Michelakis ontdekt werd dat het werkzaam is tegen kanker. Omdat het om een al bestaand geneesmiddel gaat, is het niet te patenteren. Om goedgekeurd te worden als kankermedicatie moeten er volgens de regels opnieuw klinische studies gebeuren. Niemand in de farmaceutische industrie is geinteresseerd om te investeren in deze studies omdat het zonder patent onmogelijk is om deze hoge onderzoekskosten terug te winnen. Hierdoor zijn de studies in de Universiteit van Alberta dus afhankelijk van private giften, ze hebben voortdurend een gebrek aan geld wat alles ophoudt, ondertussen zitten ze in fase I van hun onderzoek.
Last update November 15, 2013 / Estimated Study Completion January, 2014 http://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT00566410?term=DCA&rank=1
Al snel nadat DCA in het nieuws kwam als een goedkoop effectief middel tegen kanker zijn veel patiënten zichzelf beginnen behandelen. Ik ben zelf mijn therapie begonnen na het lezen van een studie over een non-Hodgkin patiënt die met DCA genezen is. Ondertussen heb ik nog contact met hem, zeven jaar later is hij nog steeds in complete remissie.
Sinds eind jaren tachtig wordt DCA gegeven aan kinderen met lactaatacidose. In verband met de bijwerkingen staat het daar aldus als veilig geregistreed. Bij de mens is er blijkbaar nog geen permanente schade gekend terwijl de dosissen gebruikt voor lactaatacidose hoger lagen dan die Dr Michelakis ze voorschrijft als kankermedicatie. Medicor, een privé kliniek in Canada die al jaren “off label” DCA therapie toepast heeft nog geen meldingen van onomkeerbare schade.
Veel positieve verhalen over ‘zelfmedicatie’ met DCA circuleren op het web, weinigen komen in aanmerking voor een studie omdat hun medisch dossier ontbreekt. De studie over de non-Hodgkin patiënt is onder meer mogelijk gemaakt door The International Strategic Cancer Alliance (ISCA), een soort van internationale ombudsman. Sinds een tijdje heb ik contact met, één van hun specialisten, ze proberen om een nieuwe studie op te bouwen over mijn ‘DCA gebruik’, ik heb een rijk medisch dossier en ook mijn eigen experimenten nauwkeurig bijgehouden. Ondertussen zoeken we nog steeds met weinig middelen naar iemand om mijn dossier van Nederlands naar Engels te vertalen.
Op 15 juli 2013 is er een artikel over DCA verschenen in De Morgen. Het was een poging om in België de academische ziekenhuizen wakker te schudden, tot nu toe heb ik nog geen enkele reactie uit de medische wereld gehad. Toch zijn voor-en tegenstanders het er over eens dat het een veelbelovend product is waar studies naar moeten gedaan worden. De DCA die ik en vele anderen nu nemen is een versie die zonder twijfel met onderzoek nog kan verbeterd worden.
Waarom zouden farmaceutische bedrijven trouwens ook investeren in de klinische studies van DCA? Ze brengen nu vele medicamenten op de markt die heel duur zijn (en heel belastend voor de ziekteverzekering). Waarom zouden ze dan investeren in een geneesmiddel waarmee ze bijna niets zullen verdienen en dat misschien beter werkt? Iets dat vanaf het moment dat het goed gekeurd wordt, onmiddellijk door iedereen mag geproduceerd worden. Ze zouden zichzelf de ruiten ingooien.
+
+
En 2007 la presse annonce que les recherches du Dr. Michelakis del’Université d’Alberta à Edmonton-Canada, démontre que le DCA (é) est également efficace dans le combat contre le cancer. Comme il s’agit d’un médicament existant, un brevet ne peut être pris. Selon les réglementations, il faudrait entreprendre de nouvelles études cliniques pour qu’il soit approuvé comme médicament contre le cancer. Dans l’industrie pharmaceutique, personnen’a envie d’investir dans ces études, étant donné qu’à défaut d’octroi, il est impossible de récupérer les frais élevés des recherches. De ce fait, les recherches à l’Université d’Alberta dépendent de dons privés. Le manque d’argent récurrent retarde tout le processus et bloque les recherches. Actuellement en phase I.
Last update November 15, 2013 / Estimated Study Completion January, 2014 http://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT00566410?term=DCA&rank=1
Rapidement après que le public a pris connaissance de l’efficacité du DCA contre le cancer, de nombreux patients ont commencé à se traiter eux-mêmes. Moi-même, j’ai commencé ma thérapie après la lecture d’une étude d’un patient non-Hodgkinien qui était guéri grâce au DCA. J’ai gardé le contact avec lui et je sais que, sept ans plus tard, il est toujours en rémission complète.
Depuis la fin des années quatre-vingt, DCA est donné aux enfants atteints d’acidose lactique. Dans ce contexte, quax effets secondaires, ce médicament est donc registré comme étant sûr. Apparemment, chez l’homme, on n’a pas constaté de dommage permanent, alors que les doses administrées contre l’acidose lactique étaient plus élevées que celles qui sont prescrites par le docteur Michelakis contre le cancer. Medicor, une clinique privée au Canada, qui applique depuis des années “off label” la thérapie DCA, n’a pas encore fait mention d’effets nocifs irréversibles.
Je reviendrai sur mes propres expériences dans un autre chapitre. Beaucoup de rapports positifs concernant le DCA utilisé comme ‘automédication‘ circulent sur le web, mais rares sont les cas qui peuvent être pris en considération pour une étude, à défaut d’un dossier médical. L’étude au sujet du patient non-Hodgkinien a été rendue possible par, entre autres, l’ International Strategic Cancer Alliance (ISCA), une sorte de ‘ombudsman’ international. Depuis peu, je suis en contact avec un de leurs spécialistes,qui tente détablir une nouvelle étude concernant mon usage de DCA’. J’ai un dossier médical bien fourni et j’ai méticuleusement noté mes propres exiene. Entre-temps, nous cherchons une personne qui voudrait traduire mon dossier du Néerlandais vers l’Anglais mais, nous disposons de très peu de moyens.
Le 15 juillet 2013 un article au sujet du DCA est paru dans De Morgen. Il s’agissait d’une tentative de secouer les hôpitaux académiques en Belgique. Jusqu’à présent, je n’ai pas encore reçu des éactions du monde médical. Pourtant, partisans et adversaires s’accordent à reconnaître que c’est un produit prometteur qui mérite du research. Le DCA que moi, et beaucoup d’autres, prennent actuellement est une version qui peut sans doute être encore améliorée par des recherches.
D’un autre côté, une question se pose: pourquoi les compagnies pharmaceutiques investiraient-elles en des études cliniques de DCA alors qu’elles introduisent actuellement sur le marché beaucoup de médicaments très chers qui imposent, par ailleurs, une lourde charge à l’assurance maladie? Pourquoi investir dans un médicament qui ne leur procurerait qu’un petit bénéfice, tout en étant peut-être plus efficace? Un médicament qui, dès qu’il est approuvé, peut immédiatement être produit par n’importe qui. Ce serait contre leurs propres intérêts.
+
+
DCA (dichloroacetic) came in the news in 2007 when Dr. Michelakis of the University of Alberta (Edmonton-Canada) discovered that this substance is also active against cancer. Due to the fact that this drug already existed, it can’t be patented. According to regulations, clinical studies have to be carried out a new in order to approve it as a cancer remedy. No one in the pharmaceutical industry is interested in investing in these studies, because it’s impossible to win back the high research expenses without patent. That’s why the studies at the University of Alberta depend on private gifts. The continuous want of money slows down everything. Meanwhile they are in Phase I of their research.
Last update November 15, 2013 / Estimated Study Completion January, 2014 http://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT00566410?term=DCA&rank=1
Soon after DCA came in the news as a cheap and effective remedy against cancer, many patients started treatment themselves. I started my therapy after I read a report about a non-Hodgkin patient who was cured by DCA. I keep contact with him, seven years later he’s still in complete remission.
DCA has been administered, since the late eighties, to children with lactic acidosis. It’s registered as safe in connection with side effects. In man there is apparently not yet any knowledge of permanent damage, while the doses administered for lactic acidosis were higher than those prescribed against cancer. Medicor, a private clinic in Canada using DCA ‘off label’ for years, has not yet had reports of irreversible damage. I will return to my own experiences as to the side effects in another chapter.
Many positive accounts about ‘self medication’ with DCA circulate on the web, few however can be taken into account for a study because of the unavailability of medical files. The study about the non-Hodgkin patient has been made possible, among others, by the International Strategic Cancer Aliance (ISCA), a kind of international ombudsman. For some time, I have been in contact with one of their specialists. They try to build up a study about my ‘use of DCA’. I have an extensive medical file and have carefully kept up with my own experiences. In the meantime we are still looking (in vain, due to the lack of money) for someone who could translate my file from Dutch into English.
On July 15, 2013 an article about DCA was published in the Belgian newspaper De Morgen. It was an attempt to shake up the Belgian academic hospitals. Up to now I haven’t received a single reaction from the medical world. Nevertheless both supporters and antagonists agree that DCA is a promising product worth researching. The DCA,taken by many others, and me, is a version that can doubtlessly still be improved by further research.
Apart from that, why would pharmaceutical companies invest in the clinical studies of DCA when they actually bring onto the market lots of very expensive medicines which are, by the way, very burdensome for health insurance? Why then should they invest in a medicine that will be almost unprofitable and is probably more effective? A drug that, as soon as it’s approved, will be allowed to be produced. It would be against their own interests.
Links:
Homepage University of Alberta: http://www.ualberta.ca/
Wikipedia over DCA: http://en.wikipedia.org/wiki/Dichloroacetic_acid
The DCA Site: http://www.thedcasite.com/
Case Report, DCA-non-Hodgkin lymfoom: http://www.hindawi.com/journals/jo/2010/414726/
Een studie van de Universiteit van Florida over de veiligheid en tolerantie van DCA: http://clinicaltrials.gov/show/NCT01111097
Pubmed (databank medische publicaties, met zoekrobot): http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed
Clinical trials: http://clinicaltrials.gov/
Reliable cancer therapies: http://www.reliablecancertherapies.com/
Medicor cancer centres: http://medicorcancer.com/
The International Strategic Cancer Alliance (ISCA): http://is-canceralliance.com/
+
Kiss my cancer! 
0 Comments